Jak zabrać się za stworzenie własnej spiżarni?
Napisane 14.01.2022 przez admin
Tagi: spiżarnia, przechowywanie-żywności, remont-piwnicy, regały-na-słoiki, szafka-na-wino, regał-do-spiżarni, szafka-do-spiżarni, półka-na-butelki-wino, stojak-na-butelki-wino, oświetlenie-spiżarni, lodówka, chłodziarka, przechowywanie-żywności, weki, przetwory, gotowanie, kuchnia, schowek-kuchenny, marynaty, regał-na-słoiki, szafka-na-słoiki, nalewki-domowe,
Jakie miejsce jest najlepsze na spiżarnie? Podpowiadamy jak stworzyć domową spiżarnię od A do Z, zapraszamy do lektury.
Aby stworzyć właściwe warunki do przechowywania żywności, nie musimy wcale budować ziemianki. Wystarczy wykorzystać część piwnicy, w której nie ma ogrzewania. Powinniśmy tylko podzielić ją ścianką działową z drzwiami, takie pomieszczenie wystarczy do długiego przechowywania żywności bez potrzeby korzystania z lodówki. Zupełnie wystarczą 2 m2 powierzchni, jeżeli tylko umieścimy na ścianie półki i wykorzystamy każdy centymetr pomieszczenia. Budowa ścianki działowej nie jest trudna. Wystarczy jedynie konstrukcję kratową obłożyć z obydwu stron płytami gipsowo-kartonowymi. Przestrzeń pomiędzy płytami należy wypełnić materiałem izolacyjnym. Ściany większości piwnic nie są tynkowane, a tylko pobielone wapnem. Możemy się więc zadowolić odnowieniem ścian w wydzielonym pomieszczeniu, lepiej jednak ściany spiżarni otynkować i odpowiednio wygładzić. Gotową mieszankę do sporządzania tynku możemy kupić w składzie z materiałami budowlanymi. Zaprawę taką mieszamy w odpowiednim stosunku z wodą i nanosimy kielnią na oczyszczoną z kurzu i lekko nawilżoną powierzchnię ściany. Tynk należy nakładać niewielkimi porcjami. Im mniej go nakładamy, tym łatwiej można uzyskać równą i gładką powierzchnię ściany podczas zacierania jej packą. Wyłożenie podłogi spiżarni płytkami terakoty jest podyktowane nie tylko względami ekonomicznymi, lecz również praktycznymi. Może się zdarzyć, że na podłogę upadnie szklane naczynie z produktami spożywczymi i stłucze się. Dużo łatwiej jest umyć gładką powierzchnię terakoty niż podłogę z surowego betonu. Po sprzątnięciu terakota będzie czysta. Na powierzchni cementu zawsze pozostanie plama. Ponieważ spiżarnia nie jest pomieszczeniem reprezentacyjnym, na jej podłodze możemy ułożyć drobną mozaikę z tańszej terakoty drugiego gatunku, Miejsce ustawienia ścianki działowej powinniśmy tak wybrać, aby pomiędzy nią a równoległą do niej ścianą piwnicy znalazły się jedynie płytki pełnego formatu, pomiędzy dwoma pozostałymi ścianami będziemy musieli i tak ułożyć rząd odpowiednio skróconych płytek. Płytki naklejamy na płaską, cementową powierzchnię podłogi cienką warstwą kleju, który zniweluje nierówności podłoża. Drobne płytki terakoty połączone są od spodu elastyczną siatką, można je łatwo i szybko ułożyć na podłodze. Jest to duża zaleta takiego rozwiązania. Można też użyć płytek dowolnego formatu i dowolnej jakości. Najważniejsze jest to, aby podłoga spiżarni nie wymagała specjalnej pielęgnacji i by ją było łatwo czyścić. Zaprawę do wygładzania powierzchni nanosimy kielnią murarską na nie otynkowaną albo nierówną ścianę i zacieramy na gładko packą. Po związaniu zaprawy ścianę malujemy farbą dyspersyjną. Najlepiej, jeżeli będzie to farba wysokiej jakości, odporna na szorowanie. Na oczyszczoną, betonową gładź nanosimy klej do płytek ceramicznych. Elastycznie połączoną ze sobą terakotę układamy bezpośrednio na klej. Do dzielenia płytek terakoty używa się specjalnych obcęgów. Najpierw musimy powierzchnię płytek odpowiednio zarysować. Po podzieleniu płytek terakoty za pomocą obcęgów musimy jeszcze przeciąć nożem łączącą je od spodu elastyczną siatkę. Masę do wypełniania szczelin rozrabiamy na rzadką pastę i specjalną gumową szpachlą albo miotłą wcieramy w miejsca styku płytek. Ściankę, oddzielającą spiżarnię od reszty piwnicy, wykonamy jako lekką konstrukcję szkieletową. Nie będzie ona przenosiła żadnych obciążeń, lecz służyła jedynie do mocowania izolacji termicznej. Dlatego jej konstrukcja może być najprostsza. Do podłogi, ścian i sufitu przykręcamy odcinki łat dachowych. Łaty pionowe, które znajdą się pomiędzy nimi, należy umocować w takich odstępach, aby odległość pomiędzy osiami sąsiednich elementów odpowiadała szerokości płyt gipsowo-kartonowych, które będą stanowić zewnętrzną okładzinę, tzn. około 60 cm. Obcięcie płyty z wełny mineralnej o szerokości 62,5 cm nie powinno sprawić większego kłopotu. Otwór pozostawiony na założenie własnoręcznie wykonanych drzwi może odpowiadać również odstępowi pomiędzy sąsiednimi, pionowymi łatami. Pracę rozpoczynamy od umocowania łat podłogowych. W tym celu wycinamy w dwóch odcinkach łat otwory oddalone od siebie o ok. 60 cm. Teraz układamy łaty dokładnie w miejscu ich mocowania, a następnie, poprzez wykonane wcześniej nawiercenia, wiercimy otwory w podłodze. Otwory wykonane w łatach posłużą świetnie jako prowadnice wiertła. Do umocowania łat możemy użyć zarówno kołków rozporowych do gwoździ, jak i do wkrętów. W pierwszym przypadku łaty zostaną umocowane gwoździami wbitymi młotkiem, w drugim wkrętami osadzonymi wkrętarką. W następnej kolejności mocujemy łaty ścienne i na koniec łatę sufitową. Dopiero teraz mocujemy pozostałe pionowe łaty a także łatę poziomą nad drzwiami wejściowymi. Musimy jeszcze sprawdzić poziomicą lub pionem, czy wszystkie elementy prostopadłe ustawione są dokładnie pionowo. Pionowe łaty łączymy z poziomymi gwoździami, które wbijamy ukośnie z boku. Otwór drzwiowy możemy w tym wypadku obudować dwoma skręconymi ze sobą odcinkami łat. Musimy tylko pamiętać, aby były one proste. Ramową konstrukcję ściany okładamy płytami gipsowo-kartonowymi od strony spiżarni, a następnie układamy warstwę płyt izolacyjnych. Celowe jest użycie płyt o grubości 50 mm, przeznaczonych specjalnie do wypełniania ścianek działowych, albo płyt uniwersalnych, którymi wypełnimy dokładnie przestrzenie poszczególnych pól konstrukcji. Do obcinania płyt izolacyjnych używa się specjalnego noża albo nawet zwykłego noża kuchennego, ale o odpowiednio długim ostrzu. Od strony zewnętrznej zamocujemy folię z tworzywa sztucznego jako dodatkową izolację termiczną, mocujemy ją do powierzchni łat zszywaczem tapicerskim. W miejscu otworu drzwiowego wycinamy odpowiedni otwór. Otwory w podłodze wykonujemy przez nawierconą wcześniej, drewnianą łatę. Odstępy pomiędzy nimi powinny wynosić ok. 60 cm. Płyty izolacyjne obcinamy specjalnym nożem na taką szerokość, aby dokładnie wypełniły całą przestrzeń pomiędzy poszczególnymi łatami. Płyty izolacyjne obciągamy grubą folią, która stanowi izolację przeciwwilgociową. Po jej umocowaniu wycinamy otwór w miejscu, gdzie osadzimy drzwi i gotowe, mamy spiżarnię.| Poprzedni artykuł: | Jak szybko wyrównać podłogę pod dywan lub płytki? |
| Następny artykuł: | Skrzynki narzędziowe nie tylko dla majsterkowicza |