Drewniany stelaż
Napisane 18.01.2022 przez admin
Tagi: legary, łaty-drewniane, stelaż-drewniany, stelaż-ściany-stelaż-sufitu, budowa-domu, remont, ścianka-działowa, lekka-zabudowa, domek-letniskowy, projekt-domu, styropian, wełna-mineralna, izolacja-poddasza, pianka-poliuretanowa, podpora-teleskopowa, rozpórka-sufitowa-do-płyt,
Jak zbudować uniwersalny stelaż z łat drewnianych do zabudowy sufitu, ściany lub dowolnej przestrzeni w mieszkaniu.
Mocujemy jeden rząd lat podłużnych lub poprzecznych, albo również drugi, prostopadle do poprzednich, rząd tzw. kontrłat. Taka podwójna konstrukcja jest dużo stabilniejsza i zalecana wtedy, gdy sufit podwieszony wykonujemy z profilowanych desek albo niewielkich płyt. Podwójna warstwa lat umożliwia również ułożenie warstwy izolacyjnej, np. wełny mineralnej. Górny rząd lat może być wykonany z elementów ułożonych na płasko albo na tzw. sztorc. Ponieważ odstępy pomiędzy poszczególnymi wieszakami nie są duże, nie powinno być obawy, że łaty ulegną odkształceniu pod wpływem ciężaru. Jeżeli łaty instalujemy pojedyncza warstwą, a odstępy pomiędzy punktami mocowania wieszaków wynoszą 80 cm, poszczególne rzędy lat powinny być oddalone ód siebie o 60 cm. Jeżeli będziemy mocowali również tzw. kontrłaty, odstęp pomiędzy rzędami górnych lat powinien wynosić 80 cm. Odległość punktów mocowania wieszaków nie zmienia się i wynosi również 80 cm. Odległości te zależne są od materiału, z którego wykonana zostanie płaszczyzna sufitu. Jeżeli sufit podwieszony będzie wykonany z profilowanych desek, odstępy pomiędzy rzędami kontrłat powinny wynosić maksymalnie 60 cm. W przypadku mocowania płyt gipsowo-kartonowych wymagana wielkość odstępów to 42 cm. Łaty mocujemy do wieszaków na wkręty. Kontrłaty do lat przytwierdzamy tak samo. Montaż przebiega najszybciej przy użyciu specjalnych wkrętów do szybkiego montażu i elektrycznego wkrętaka. Aby zachować równomierne odstępy pomiędzy rzędami kontrłat, posługujemy się szablonem sporządzonym z kawałka listwy o długości równej odległości sąsiadujących rzędów. Jeżeli nie mamy nikogo do pomocy, najlepiej posłużyć się szczypcami do podtrzymywania płycin. Zaoszczędzimy na ogrzewaniu pomieszczenia, będzie ono cichsze, jeżeli ponad sufitem podwieszonym ułożymy odpowiednią warstwę izolacyjna. Po wykonaniu sufitu podwieszonego zmniejszy się kubatura całego pomieszczenia. Zimą będzie to korzystne gdyż do ogrzania pokoju wystarczy mniejsza ilość energii. Aby uniknąć strat ciepła związanych z ogrzewanie przestrzeni pomiędzy sufitami, ponad łatami układamy warstwę izolacyjną. Do izolacji najlepiej wykorzystać płyty izolacyjne z wełny mineralnej lub styropianu o grubości 4 lub 6 cm, które są łatwiejsze w stosowaniu niż specjalne maty. Jeżeli zachowamy dokładny odstęp wynoszący 60 cm pomiędzy rzędami kontrłat, to ułożenie izolacji będzie łatwiejsze, gdyż ma ona szerokość dokładnie 60 cm. Będziemy musieli tylko dopasować jej długość do odstępów pomiędzy łatami. Materiał stosowany do izolacji termicznej posiada również właściwości dźwiękochłonne. Odpowiednia warstwa materiału izolacyjnego sprawi też, że pusta przestrzeń pomiędzy sufitami przestanie być pudłem rezonansowym. Izolacja pochłania drgania, tłumi fale dźwiękowe w pokoju, jak również odgłosy kroków z pomieszczenia położonego piętro wyżej. Płyty izolacyjne układamy na powierzchni kontrłat. Nie wymagają żadnego dodatkowego mocowania i powinny być ułożone możliwie blisko siebie. Surowcem, który najczęściej jest wykorzystywany do wykonania podwieszonego sufitu, są profilowane deski albo bardzo wąskie płyciny. Są one mocowane do drewnianych lat specjalnymi klamrami. Te klamry chwytają tylną krawędź wpustu wykonanego w desce albo płycinie. Klamry przybijamy do łat gwoździami. Ten sposób mocowania jest identyczny z tym, jaki ma zastosowanie przy mocowaniu boazerii na ścianach pionowych. Montaż jest jednak trudniejszy, ponieważ pracujemy z rękami uniesionymi do góry. Jest to pozycja bardzo wyczerpująca i w trakcie pracy wymaga częstych odpoczynków. Wbijanie w drewno gwoździ mocujących klamry przez wykonane w nich otwory jest żmudną i męczącą pracą. Dużo prościej jest zrobić to zszywarką, która może nie tylko wbijać zszywki, ale również gwoździe druciaki. Podczas mocowania elementów stanowiących powierzchnię dodatkowego sufitu będzie potrzebna pomoc. Podczas mocowania klamry na jednym końcu deski lub płyciny drugi koniec powinien być podparty. Jeżeli robimy to samodzielnie, bardzo przydatne będą specjalne szczypce ułatwiające mocowanie płycin. Mocujemy je w odpowiednich miejscach łat tak, aby ich poprzeczne trzpienie podparły mocowaną aktualnie deskę albo płycinę. W ten sposób bez trudu będziemy mogli precyzyjnie umocować każdy z elementów. Poszczególne deski powinny być dokładnie dopasowane do siebie. Klocek wycięty z kawałka łaty posłuży jako podkładka, gdy trzeba będzie użyć młotka przy dobijaniu do siebie krawędzi desek. W ten sposób na pewno nie zniszczymy powierzchni żadnej z nich. Nawet jeśli wszystkie deski zostały bardzo precyzyjnie obcięte na jednakową długość, ich czoła przy ścianie będą stanowiły nieregularną linię i trzeba je wyrównać. Najlepiej czoła wszystkich desek obciąć frezem do wykonywania połączeń krytych. Najwygodniejszym rozwiązaniem jest wykonanie styku sufitu podwieszonego ze ścianą specjalną listwą ozdobną.| Poprzedni artykuł: | Narzędzia do cięcia metalu oraz ich charakterystyka |
| Następny artykuł: | Skrzynki narzędziowe nie tylko dla majsterkowicza |