Drewno konstrukcyjne do budownictwa i stolarki
Napisane 12.01.2022 przez admin
Tagi: tarcica, tartak, drewno-konstrukcyjne, deska-szalunkowa, deska-calówka, łaty-dachowe, tarcica-strugana, kantówki, suszarnia-drewna, impregnacja-ciśnieniowa-drewna, więźba-dachowa, deski-foszty, drewno-dekoracyjne, podbitka, sztachety, legary, belki-słupy-drewniane, dąb, jesion, jawor, świerk, sosna, orzech, czereśnia, fornir, deski-tarasowe, ławki,
Drewno konstrukcyjne do budownictwa lub stolarki wymaga uwagi. Kto wybrał drewno pozbawione wad, uzyska dobre wyniki. Również trasowanie drewna nie sprawi żadnego kłopotu.
Drewno lite to dla budownictwa jeden z ważniejszych surowców, ale jednocześnie bardzo trudne w stosowaniu. Przez cały czas odkształca się: pochłania wilgoć z otoczenia i oddaje ją z powrotem. W konsekwencji może pęcznieć i kurczyć się, pękać i ulegać skrzywieniu tzw, paczenie. Zachowanie się drewna można jednak przewidzieć. Wynika ono z przyrostu masy drzewnej na pniu i zależy od gatunku drewna oraz sposobu pozyskania z pnia takich asortymentów, jak deski i bale, krawędziaki i łaty. Właściwa obróbka drewna i jego przerób sprawiają, że niekorzystne właściwości są w pełni kontrolowane, można je również wyeliminować. Technologia wykonywania płyt wiórowych i stolarskich eliminuje wady, które ma drewno lite. Stolarze opracowali już dawno wiele konstrukcji, które pozbawiały drewno jego niekorzystnych właściwości. Każdy stolarz, który nie chce zajmować się wyłącznie wspomnianymi tworzywami drewnopochodnymi, ale pragnie posługiwać się również drewnem litym, musi je bliżej poznać. Musi zapoznać się z jego właściwościami, opanować odpowiednie zasady konstrukcyjne oraz różne możliwości jego zastosowania. Najprostszą metodą podziału pnia drzewa na deski jest pocięcie wzdłużne na traku, na równoległe pasma. W wyniku tego powstają deski o różnym wyglądzie i różnych własnościach w zależności od miejsca w pniu, z którego zostały one wycięte. Deski pochodzące ze środka nazywane są rdzeniowymi. W deskach rdzeniowych słoje drewna są przecięte prawie pod kątem prostym, spostrzegamy je jako równoległe, podłużne pasma, na przemian jaśniejsze i ciemniejsze, i określamy mianem słoi stojących. Deski pochodzące z zewnętrznych części pnia nazywane są deskami bocznymi. Słoje na ich powierzchni przypominają mniej lub bardziej kształt płomienia. Deski o bogatym rysunku drewna (usłojeniu), stosowane np. jako płyciny w drzwiach, wyglądają bardzo ładnie, większą stabilnością charakteryzują się natomiast deski o stojącym układzie słojów. Istnieje prosta metoda pozwalająca na stwierdzenie, czy dana deska nie jest wypaczona, należy popatrzeć na nią ukośnie w kierunku od czoła do końca wzdłuż jej krawędzi. W ten sposób zauważymy od razu, czy wszystkie jej krawędzie są proste i czy nie jest skrzywiona w jedną stronę (taka deska może się jeszcze przydać do wielu prac). Jeżeli skrzywienie jest obustronne (deska jest wichrowata) nie nadaje się niestety do dalszego wykorzystania. Do wykonania większych konstrukcji albo szczególnie ważnych ich elementów (np. na nogi krzeseł) należy wybierać w pierwszej kolejności deski i listwy, na których powierzchni słoje zawsze mają kształt mniej lub bardziej równoległych linii. W celu pozyskania wszystkich desek o wysokiej jakości przecina się pień drzewa w kierunku promieniowym. Po rysunku drewna możemy doskonale zorientować się, jak deska będzie się później zachowywała. Podział podłużny na fraku - otrzymane deski są różnej jakości. W ten sposób przecina się najczęściej drewno świerka. Deski środkowe mają stojący układ stołów i są w niewielkim tylko stopniu podatne na odkształcenia. Deski boczne mają bogaty (zwany czasami promieniowym) rysunek i dużo łatwiej paczą się niż deski rdzeniowe. Podział promieniowy: wszystkie deski są tej samej jakości. W tej metodzie pień najpierw dzielony jest na cztery części, a następnie każda ćwiartka dzielona jest dalej w kierunku promieniowym. W ten sposób otrzymuje się deski o jednakowej jakości, ale jednocześnie powstaje duża strata materiału. Tego typu podział stosuje się przy pozyskiwaniu desek z wartościowego drewna. Podczas zakupu drewna należy oczywiście odrzucić te deski, które posiadają jakiekolwiek wady. O Jeżeli przebieg słojów w desce nie jest równoległy do jej podłużnej krawędzi, istnieje duże ryzyko, że taka deska z boku pęknie. Należy dokładnie sprawdzić, czy czoła desek nie są spękane. Niewielkie rysy podczas dalszego suszenia mogą się zmienić w duże pęknięcia. Zwichrowane, spaczone deski utrudniają obróbkę i nie można im nadać właściwego kształtu. Przede wszystkim iglaste gatunki drewna są wyjątkowo podatne na odkształcanie w wyniku zmiany wilgotności, w tracie ich suszenia. Deska wybrzusza się nieco w kierunku przeciwnym niż przebieg słojów widoczny na jej czole. Może się również wygiąć w kierunku podłużnym. Skrajnym przypadkiem jest zwichrowanie całej deski. Opisane zjawiska zachodzą w okresie od pozyskania desek i trwają w czasie ich składowania. Kształt, jaki mają deski na placu składowym, może później nieznacznie się zmienić. Musimy pamiętać, że drewno "pracuje" zmieniając swoje wymiary i kształt, w zależności od zmian wilgotności otoczenia. Kupując deski musimy zwrócić uwagę na następujące wady: element nie został wycięty równolegle do kierunku przebiegu włókien. Istnieje niebezpieczeństwo powstania pęknięć i złamania. Kolejną wadą są pęknięcia na czołach powodują rozłupanie deski, z drobnych pęknięć, podczas suszenia, powstają duże rysy. Kolejne to wady po uderzeniu pioruna nie są wadą techniczną, a jedynie wadą estetyczną drewna. Charakterystyczne zmiany kształtu drewna. Wilgoć jest w różnym stopniu pochłaniana i oddawana przez porowatą strukturę drewna. Dlatego też zmienia ono swój kształt nie zawsze w taki sam sposób. Deska staje się wklęsła; wygina się przeciwnie niż kierunek przebiegu słojów na jej czole. Deska wygina się w łuk poprzecznie do krawędzi bocznej. Deska wybrzusza się. Deski wichrowate wyginają się i nie nadają się do prac stolarskich.| Poprzedni artykuł: | Jak poprawnie kleić elementy ze sobą |
| Następny artykuł: | Skrzynki narzędziowe nie tylko dla majsterkowicza |